Ferdinando Paer |
Konpositoreak

Ferdinando Paer |

Ferdinand Paer

Jaiotze-data
01.07.1771
Heriotza data
03.05.1839
Lanbidea
konpositore, zuzendari
Herriko
Italia

Frantziako Institutu Kide (1831). G. Ghiretti eta F. Fortunatirekin ikasi zuen Parman, eta bertan idatzi zen bere lehen opera Orfeo eta Eurídice (1791). Atzerrian eman zuen bizitzaren zatirik handiena: 1797tik aurrera – Vienan, Pragan, 1802-07an gortea zuzendu zuen. Dresdengo kapera. Mn. urtetan Parisen lan egin zuen, adv. Kapellmeister (1807tik), Opera Comic and Theatre Italien zuzendaria (1812-27), Erregearen buruzagia. ganbera-musika (1832tik), baita Parisko Kontserbatorioko ohorezko ikuskaria (1834tik) eta irakaslea (1837tik, konposizioa). P.-ren operak ospetsuak ziren, horietako asko WA Mozarten lanaren eraginez sortu ziren, batzuk "salbazioaren opera"ren adibide dira: "Camilla" (1799), "Leonora" (1804, operaren trama izan zen librerako oinarritzat. “Fidelio” Beethoven). Opera onena Kapellmeister edo Ustekabeko afaria da (Le maôtre de chapelle ou Le souper imprévu, 1821, Paris).

Konposizioak: operak (K.a. 50), besteak beste, The Ridiculed Pretenders (I pretendenti burlati, 1793, Parma), Griselda (1798, ibid.), Camilla edo Ziega (Camilla ossia Il sotterraneo, 1799, Viena), Leonora edo Ezkontza-maitasuna. (Leonora ossia L'amore coniugale, 1804, Dresden), Dido abandonatua (Didone abbandonata, 1810, Paris); oratorioak, kantatak; orkoarentzat. — 2 sinfonia, antzezlanak; kontzertuak orkoekin. – pianorako, organorako; fp. antzezlanak; ariak, bikoteak, abestiak, etab.

References: Massй T., Deschamps A., Раеr et Rossini, P., 1820; Delia Corte A., Italiako opera komikoa 700. mendean. Bari, 1923; Radiсiоtti G., G. Rossini, t. 1-3, Tivoli, 1927-29; Englдnder R., F. Paer als sдchsischer Hofkapellmeister, в сб .: Neues Archiv fьr sдchsische Geschichte, 1929; его же, Paers «Leonora» und Beethovens «Fidelio», в сб .: Neues Beethoven-Jahrbuch, (Bd 4), 1929; Pelicelli N., Musicians in Parma in the 1935th century, в кн .: Archive notes for music history, 37, or. 42-2; Tebaldini G., F. Paer, в кн .: Aurea Parma, v. 1939, Parma, XNUMX.

AI Gundareva

Utzi erantzun bat